Rensport

Onder rensport worden snelheidswedstrijden met bereden paarden verstaan.

Deze wedstrijden worden al van oudsher gehouden, van de Romeinse paardenraces in de renbanen in Rome en het Romeinse Rijk tot snelheidswedstrijden tussen verschillende Arabische stammen. Het fenomeen rensport is niet alleen voorbehouden aan de Engelse Volbloeds. Over de hele wereld wordt met verschillende rassen gerend. Zo zijn er rennen voor Arabieren, Akhal-Teke-paarden, Quarter horses en Trakehners. Het snelste ras is echter de Volbloed, alleen op de kwart mijl (400 meter) zijn de Quarter Horses sneller. Echter, dit ras is voor een groot deel gebaseerd op de Volbloed en de Quarters waarmee tegenwoordig gerend wordt, voeren vaak 50% of meer Volbloed. Over langere afstanden moeten ook Quarters het afleggen tegen de Volbloed, niet zo heel vreemd, per slot van rekening is dit ras het enige dat puur voor de rensport is ontwikkeld en doorgefokt.

In Engeland is de sport voor het eerst geprofessionaliseerd en Koning James I heeft een grote rol gespeeld bij de definitieve ontwikkeling van het moderne renpaard. Sinds de 17e eeuw is het stamboek van de Engelse Volbloed gesloten en worden alleen de snelste en moedigste paarden met het meeste uithoudingsvermogen met elkaar gekruist. Uit die periode stammen ook de belangrijkste Engelse klassieke rennen, zoals de Grand National, Epsom Derby, 2000 Guineas. In een later stadium is de Volbloed in Amerika als renpaard belangrijk geworden. Echter, door de diverse keren dat gokken verboden is geweest in de 20e eeuw, leek het ras daar een tijdje in de verdrukking. Tegenwoordig is de rensport op een dermate hoog niveau en van zo'n groot economisch belang dat de Volbloed niet meer weg te denken is uit de Amerikaanse samenleving. Er zijn diverse belangrijke rennen voor veelbelovende tweejarigen en natuurlijk de klassieke rennen voor driejarige toppers, zoals de Kentucky Derby, Preakness Stakes en de Belmont Stakes die tezamen de grootste eer die een driejarige Volbloed kan behalen vormen: de Triple Crown.

In Europa kent Frankrijk een rijke traditie in Volbloedfokkerij en ook de Franse klassiekers staan over de hele wereld in hoog aanzien. Belangrijkste ren is de Prix de l'Arc de Triomphe. Het laatste decennium is de Arabische wereld in opkomst. Een aantal sjeiks is zeer invloedrijk in de renwereld, zij winnen over de hele wereld races en hebben een keur aan dekhengsten en goede merries op hun 'studfarms'. Belangrijkste naam is de Godolphin Stud. Ook in de Arabische wereld wordt hard aan de weg getimmerd met belangrijke races, zoals de Dubai World Cup in de Verenigde Arabische Emiraten, de hoogst gedoteerde ren van dit moment. Deze staat alleen open voor internationale toppers.

In Nederland vinden rennen enkel plaats op renbaan Duindigt, waar races gehouden worden met Engelse volbloeden en Arabische Volbloeden.

Rennen zijn grofweg op te delen in twee verschillende types: de vlakkebaanrennen en de hindernisrennen.

Er wordt op twee soorten renbanen gekoerst: de dirt baan (=zand) en de turf baan (=gras). In Engeland wordt tegenwoordig ook op enkele banen op het zand(allweather)gekoerst, maar 80% van de banen zijn grasbanen. Amerika kent ook beide vormen, maar vrijwel alle belangrijke rennen worden daar op de dirt track gehouden.

Sommige paarden presteren beter op zand, andere op gras. Tijden op de grasbaan zijn ook vrijwel altijd langzamer dan op de zandbaan. Ook de bodemgesteldheid verschilt, de grasbaan is in de zomer veel harder dan de zandbaan. In Amerika kennen ze de zogenaamde all-weather banen. Men probeert de risico's voor de paarden zo laag mogelijk te houden en daarom is een van de belangrijkste taken van de baancommissaris de bodemgesteldheid optimaal te houden door bijvoorbeeld op tijd te sproeien. Dat een dure en bekende Volbloed z'n been zou breken op een slechte baan, zou voor de reputatie van een renbaan een enorme klap betekenen.

Rennen kennen verschillende klassen en types. Niet elke Volbloed kan even hard of voelt zich thuis op een grasbaan of over dezelfde afstand. Een ingewikkeld systeem van klasseringen en bepalingen moet zorgen dat de paarden die tegen elkaar lopen, elk zo veel mogelijk kans hebben om te winnen.